Keserataan bahasa dan budaya dalam penterjemahan

Abstract

Aktiviti terjemahan bahasa bukanlah sekadar penterjemahan semata-mata. Tetapi ia merupakan satu langkah untuk memindahkan perasaan dan idea penulis daripada bahasa sumber kepada bahasa sasaran. Hal ini membuktikan bahawa bahasa dan budaya mempunyai satu ikatan yang utuh dan tidak dapat dipisahkan. Sekiranya sesebuah penulisan tidak diterjemahkan dengan baik, budaya yang digambarkan dalam bahasa sumber tidak dapat diketahui dan difahami oleh pembaca sasaran. Oleh itu, kajian ini bermatlamat mengenal pasti keserataan bahasa dan budaya dalam penterjemahan pantang larang. Seterusnya kajian ini akan menganalisis kesemua penggunaan bahasa dalam penterjemahan pantang larang tersebut. Seramai 24 orang pelajar kelas penterjemahan daripada Fakulti Bahasa Moden dan Komunikasi, Universiti Putra Malaysia telah dijadikan sebagai responden dalam menterjemahkan ayat pantang larang dalam budaya Melayu ke bahasa Inggeris. Kajian ini mendapati bahawa pantang larang daripada bahasa sumber iaitu bahasa Melayu sukar diterjemahkan secara tepat ke dalam bahasa sasaran, iaitu bahasa Inggeris. Hal ini demikian kerana responden bukan penutur jati bahasa sasaran untuk menterjemahkan budaya secara harfiah. Kajian juga mendapati terdapat responden yang tidak berupaya menganalisa unsur-unsur budaya yang terdapat dalam ayat pantang larang dengan tepat. Akibatnya, ketidak upayaan ini telah menimbulkan dan menyebabkan berlakunya kekeliruan makna dan kesalahan penggunaan kosa kata.